“Wie van jullie heeft een homoseksueel mens in uw omgeving? Bijvoorbeeld een lesbische buurvrouw, of een homoseksuele hartsvriend? Of misschien heeft u een kind of kleinkind dat homo is?” Van de pakweg 50 aanwezigen steken de 4 vrijwilligsters, de spreker van het COC en de directeur als eerste hun hand op. Onder de bewoners van het Apeldoornse verzorgingshuis hebben een stuk of 5 een roze persoon in hun omgeving.
Dat betekent dus dat 40 aanwezigen zich er in elk geval nooit van bewust zijn dat mensen in hun omgeving homoseksueel zouden kunnen zijn. Werk aan de winkel voor mijn collega Paul en mij om de aanwezigen op een vrolijke manier kennis te laten maken met ons soort mensen en daarmee een bijdrage te leveren aan een tolerante sfeer in dit verzorgingshuis.
We brengen bekend repertoire van artiesten als Wim Sonneveld, Astrid Nijgh, Sugar Lee Hooper en Johnny Jordaan, een songfestivalliedje geschreven door Wim Hogenkamp en allerlei odes aan lieve, onschuldige meisjes die oorspronkelijk voor mannen zijn geschreven, maar vertolkt door mij, hardcore lesbisch worden.
Iedereen zingt heerlijk mee met de gouwe ouwen en ik vertel tussen de bedrijven over de levens van de artiesten die ze eerder vertolkten en beschrijf hoe het is om op te groeien als lesbo in een hetero omgeving en het belang van roze iconen waar je je aan kunt spiegelen en optrekken.
De sfeer zit er goed in en we krijgen zelfs groot applaus wanneer ik een lieve dame toezing en zij me ter afronding van de zin ‘In de bus van Bussum naar Naarden gaf je mij een zoen’, een klinkende smakkerd op de mond geeft.
Het is een heerlijke middag, waar de bewoners ongetwijfeld met een glimlach aan terug zullen denken en nog over zullen napraten. Ik koester dan ook de hoop dat onze show aanleiding zal geven aan bewoners en personeel om op andere momenten het gesprek over homoseksualiteit nog eens aan te zwengelen, met natuurlijk als ultieme uitkomst dat de aanwezigen meer onbevangen tegen een nieuwe roze medebewoner zullen staan dan voorheen. En zo plavei ik samen met vele anderen de weg voor onze roze ouwe dag.
@irenehemelaar zingt, praat, schrijft en organiseert. Ze LAT met haar verkering Mariska en hokt met haar konijn Bennie.
Deze column verscheen 14 juli 2012 in de Gay Krant.