Vandaag sprak ik in bij de Commissie Algemene Zaken van de Amsterdamse gemeenteraad om een hart onder de riem te steken van de initiatiefnemers tot het wijzigen van de APV om straatintimidatie aan te pakken . Heteromannen bezitten de openbare ruimte. LHBTI’s en vrouwen betreden de openbare ruimte. Dat moet anders. De straat is van iedereen.
Dit waren mijn woorden:
Goedemiddag, voorzitter, burgemeester, commissieleden,
Een belangrijk initiatief van Robert Flos uit 2012, dit jaar door Marijke Shashavari en Dilan Yesilgoz doorgezet in het initiatiefvoorstel Amsterdam Zichtbaar tegen Straatintimidatie. Met de bestuurlijke reactie in het Plan van Aanpak, zal dit initiatief daadwerkelijk tot uitvoer komen, tenminste als jullie dit stevig omarmen. Van mij een duwtje in de goede richting voor de eventuele twijfelaars.
Ik begin met een relaas uit de zomer van 2014, en de burgemeester kent die situatie goed. San Fransisco had Amsterdam een regenboogvlag cadeau gedaan. En ik mocht aanwezig zijn bij het persmoment. In die week had er een incident van anti- homo-geweld in de stad plaatsgevonden en de media wilden niet zozeer positieve verhalen over het cadeau en de betekenis, maar vooral weten of Amsterdam nu nog wel veilig was. Ik vroeg of ik hier een antwoord op mocht geven. En dat mocht. Ik zei: Er zijn altijd incidenten, dagelijks meer dan één. En tuurlijk wil je dat niet, maar het gaat erom dat we kijken naar hoe er op die incidenten wordt gereageerd. En wanneer mij iets als lesbienne iets overkomt, dan weet ik dat de burgemeester naast me staat en dat de politie naast me staat. En dan is Amsterdam gewoon de fijnste stad om in te wonen.
Met dit plan van aanpak en de wijziging in de APV wordt dit gevoel van je gesteund weten, met een welkome daad versterkt.
En dan wordt er gesputterd dat
1) het schier onmogelijk is om op straatintimidatie te handhaven en
2) de wet het niet toelaat dat mensen om intimiderend gedrag worden bestraft; het zou landelijk geregeld moeten worden.
Voor wat betreft 1 het volgende:
Ik woon sinds ruim een half jaar aan de Osdorperweg. Voor mijn deur is de maximum snelheid 50 kilometer per uur. Ik denk dat dit maximum door ongeveer 50% van het gemotoriseerd vervoer gehaald wordt. Als minimum snelheid dus. Er wordt gescheurd. 80, 100 kilometer per uur is dagelijkse kost.
Als ik cynisch zou zijn zeg ik ‘haal dat snelheidsbord maar weg. Er wordt toch niet gehandhaafd, het werkt niet. Maar het feit dat 50% van het gemotoriseerde verkeer zich wél aan de snelheid houdt, zou je ook als een glas halfvol kunnen zien. En zo zie ik deze APV. Als door deze maatregel het aantal incidenten van straatintimidatie met 50% vermindert, dan zijn we op de goede weg.
En daar haakt de zuurtegraad van punt 2 meteen op aan: zonder wettelijke regeling kan een gemeente niks. Nou, laat er geen misverstand over bestaan dat wanneer meer en meer gemeentes hun APV gaan aanpassen en de landelijke politiek deze druk voelt, des te groter de kans is dat daar landelijk op wordt doorgepakt. Ik heb hier alle vertrouwen in.
Dus wie van jullie nog twijfels had… stem in met het plan, wijzig die APV!
Naschrift: Op 15 februari 2017 heeft de gemeenteraad ingestemd met een wijziging van de APV per maart 2017. Op dezelfde dag kondigde toenmalig PvdA-kamerlid Ahmed Marcouch een landelijke initiatiefwet aan om het strafbaar te maken om vrouwen op straat lastig te vallen.